Structuur

Afgelopen weekend was Marijn voor het eerst in ruim een maand weer eens een heel weekend thuis. De versoepeling van de intelligente lockdown die Nederland de afgelopen maanden in haar greep hield, viel voor ons mooi samen met de tijdelijke logeerpartij van Marijn. Het was daarmee om meerdere redenen een welkome break in ons leven.
De tijdelijke logeerpartij duurde uiteindelijk een week langer dan gepland. Maar wat heeft Marijn het daar leuk gehad. Marijn pakte de overgang zeer goed op en heeft genoten van nieuwe bewoners en begeleiders, ander speelgoed en allerlei activiteiten. Natuurlijk probeerde hij af en toe ook even te laten zien dat hij groot en sterk is, door zich te verzetten tegen verzorgingsmomenten die hij niet leuk vindt (zoals scheren en haren wassen). Maar verder was hij vooral ontspannen en aan het genieten.

Toen Marijn na drie weken weer thuis kwam, was er gelukkig weer meer mogelijk. De busjes reden weer, alle kinderen waren weer terug op de groep van de dagbesteding en ook het logeerhuis opende in de weekenden weer deels haar deuren. Lang leve structuur en voorspelbaarheid! Je zag Marijn de afgelopen weken dan ook weer helemaal opbloeien. Eindelijk wist hij weer wat hij kon verwachten.

weer naar huis
Marijn was heel blij toen we hem weer ophaalden na de logeerpartij

Toen we Marijn op een gegeven moment vertelde dat hij weer voor het eerst naar het logeerhuis ging, stond hij gewoon te juichen. Zo blij was hij. Hij vond het dan ook helemaal prima dat we hem wegbrachten (dat was voor corona-tijd altijd een drama). En ’s middags ophalen vond hij alleen maar gezellig. Moe en voldaan kwam hij na de eerste dag spelen weer thuis en de volgende dag liet hij zich weer enthousiast afzetten. En ook het weekend daarna ging dit op dezelfde manier.

Thuis
En afgelopen weekend was hij dus weer eens volledig thuis. Ook dat verliep al zo ontspannen en dat hebben we sinds maart niet meer meegemaakt. Marijn was weliswaar elke dag vroeg wakker, maar genoot van het uitgebreid knuffelen, uitgebreid ontbijten en lekker puzzelen aan de eettafel. Hij viel zelfs beide ochtenden weer bij ons in bed in slaap. Was hij moe van alle veranderingen? Of is dit toch nog het effect van de verhoogde medicatie? Het maakte ons niet uit. We genoten van een relaxed weekend.

Ook overdag verliepen alle activiteiten soepel. In het begin van de lockdown, probeerde Marijn structuur aan te brengen door zelf activiteiten te verzinnen (die vaak niet konden). Nu had hij de rust om ons te ‘vragen’ wat we gaan doen. Dat doet hij door naar het doosje met de foto’s voor zijn planbord te wijzen of naar mijn mobiel. Met andere woorden: wat gaan we doen?
Zaterdagochtend stond natuurlijk in het teken van een visje halen op de markt. Alco had bedacht om dat gezellig om de fiets te gaan doen. Maar helaas bleek een van de banden lek. Tijdens de lockdown had dat bij Marijn tot een fikse woedeuitbarsting geleid. Nu stapte hij net zo vrolijk in de auto. Heerlijk als hij flexibel kan omgaan met veranderingen.

Boze momenten
Natuurlijk had Marijn echt nog wel zijn boze momentjes, maar ze waren veel korter, minder heftig en makkelijker te corrigeren. Deels komt dit ook door de medicatie. Maar het mooie weer en meer activiteiten die mogelijk zijn helpen daar enorm bij. Je merkt aan Marijn dat de voorspelbaarheid van zijn dagen hem erg goed doen.
Het enige wat helaas niet meer kan, is zijn favoriete ritje met de trein. Marijn wil geen mondkapje op en hoewel we steeds de trein proberen te koppelen aan een mondkapje, lijkt dat geen effect te hebben. Gelukkig mag je op het station nog wel zonder mondkapje en konden we Marijn zijn favoriete rondje op de roltrappen laten doen. Hij was heel blij, maar probeerde toch voorzichtig of een ritje met de trein er ook nog in zat. Toen we aangaven dat we alleen naar de roltrappen gingen, pakte hij dat gelukkig goed op. We hoorden een kort gemopper op de achterbank toen we langs de afslag naar het station reden, maar daarna was het weer goed.

terrasje
Genieten op een terrasje kon ook weer

Eigenlijk was Marijn alleen op zondag ruim een kwartier boos toen we zijn zus afzette op een camping naast een pretpark. Dat was wel heel lastig voor hem. Niet naar het pretpark mogen, wat er zo gezellig uitzag, én zijn zus weg zien gaan (waardoor het waarschijnlijk ook leek dat zij wel ging). Toch ontaardde zijn boosheid niet in een oncontroleerbare woedeaanval. Dat was zo ontzettend fijn.

Je kan wel concluderen dat de break van het tijdelijk logeren in een onbekende woning Marijn goed heeft gedaan. Nieuwe opgebouwde structuurtjes zijn weer verdwenen en de terugkeer van zijn oude ritme geeft hem weer rust. En het leerde ons ook iets. Marijn pakte de overgang naar een vreemde woning goed op en geniet enorm van de reuring met andere kinderen. We merkten ook dat hij weer een stukje zelfstandiger is geworden. Een andere omgeving helpt daar kennelijk bij (en we beseffen ook dat wij bepaalde structuren in stand houden). Misschien is Marijn dus wel toe aan een volgend hoofdstuk in zijn leven. Nu wij nog 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *