Onlangs werd ik geïnterviewd voor een onderzoek naar job crafting. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van deze term gehoord, maar sinds deze week zou ik een pleidooi willen houden voor deze term. Job crafting gaat namelijk over het ‘sleutelen’ aan je werk. Zeker voor mantelzorgers is dat erg belangrijk. Dat bleek ook uit het deze week gepubliceerde rapport ‘Werk en mantelzorg’ van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Uit dit onderzoek blijkt namelijk dat flexibele werkgevers heel hard nodig zijn.

Ik heb mijn werk altijd belangrijk gevonden. Ik ben een leukere en betere moeder voor Marijn doordat ik mezelf kan blijven uitdagen en ontwikkelen. Juist de combinatie met mijn werk maakt het dat ik de steeds zwaardere zorg voor Marijn nog steeds volhoud. Ik kan het af en toe even loslaten en als ik dan thuiskom heb ik genoeg energie om heerlijk met Marijn te knuffelen en hem te verzorgen. Het vraagt wel om een goede balans en dat is de afgelopen jaren best even zoeken geweest.

Burn-out
Vroeger ging ik namelijk geen uitdaging uit de weg en nam ik nog weleens te veel hooi op mijn vork. Daar ben ik de laatste jaren alerter op geworden. Ik heb ooit een burn-out gehad en wil een herhaling natuurlijk voorkomen. Ik weet dan ook dat ik moet oppassen voor een versnipperd takenpakket. Anders wordt het extra moeilijk om alle ballen in de lucht te houden. Ook heb ik mijn ambitie even moeten parkeren.

Ik ben nog steeds dol op een uitdaging, maar ik kijk wel of het goed is in te passen in mijn situatie en of er een mogelijkheid is om daar flexibel mee om te gaan. Ik werk in het onderwijs en zou in die zin niet meer dagelijks voor de klas kunnen staan. Daardoor kan je je minder makkelijk aanpassen aan een plotselinge situatie en zeker in deze pittige jaren met Marijn vind ik dat heel erg belangrijk. Dat ik daardoor minder contact heb met studenten moet ik dan helaas voor lief nemen.

Naast het aanpassen van het aantal en soort taken, ging het interview over job craften ook over het aanpassen van werkrelaties. Daar moest ik even over nadenken. Maar in de eerste jaren van mijn baan was ik wat oppervlakkig over mijn thuissituatie. Totdat ik op een gegeven moment besefte dat mensen weinig begrip zullen hebben als ze niet weten wat er speelt. Dus besloot ik open over mijn thuissituatie te zijn. Dat vond ik in het begin best lastig, vooral omdat mensen zich al gauw zorgen gaan maken. Maar gelukkig valt dat mee. Ik merk juist dat collega’s oprecht geïnteresseerd zijn in de zorg en de ontwikkeling van mijn zoon en het is fijn om dat te kunnen delen. Daarnaast merk ik dat collega’s zelf ook kwetsbaarder durven te zijn naar mij. Het zorgt voor onderling begrip en respect en dat maakt mijn werk zeer waardevol.

Flexibel
In het gesprek over job crafting kwam ik uiteindelijk tot de conclusie dat de grootste aanpassingen in mijn werk op het gebied van het zogenaamde ‘contextueel craften’ is gebeurd. Dat is het actief aanpassen van je werkplek, omgeving of werktijd. Ik kan flexibel zijn als het nodig is, heb de mogelijkheid om een dag in de week thuis te werken en kan er soms ook voor kiezen om een keer op een avond of in het weekend te werken als dat nodig is.
Het interview zette me aan het denken over de stappen die ik onbewust al heb gezet om mijn baan zodanig te boetseren dat het te combineren valt met de zorg voor Marijn. Ik mag me gelukkig prijzen met mijn werk en ik weet dat dit niet voor iedere mantelzorger geldt. Dat is overigens bij mij ook ooit anders geweest.

Ik kan me nog heel goed een situatie met een andere leidinggevende herinneren. Ik was ambitieus en wilde graag doorgroeien naar een leidinggevende functie. Mijn toenmalige baas twijfelde. Hij vond dat ik absoluut de kwaliteiten had, maar vroeg zich af of ik dat werk wel aankon omdat ik een gehandicapt kind had. Marijn was notabene pas een jaar of vier. Ik ben nog nooit zo kwaad geweest, want wat heeft mijn privé situatie ermee te maken of ik mijn werk wel kan doen? Als ik aangeef dat ik het werk aankan, dan mogen ze verwachten dat ik me daar volledig voor inzet. En dat is me altijd goed gelukt. Dat komt ook omdat thuis de zorg goed is geregeld.

Je merkt het: flexibiliteit is mijn toverwoord. Het is een belangrijke voorwaarde om de zorg en het werk te kunnen combineren. Het klopt dus precies wat het SCP concludeert: hoe flexibeler de werkgever, hoe beter mantelzorgers het kunnen volhouden. Dus daarom een oproep aan alle werkgevers: ondersteun het job craften, oftewel het sleutelen aan je baan van werknemers die zorg en werk combineren. Je krijgt er tevredener werknemers voor terug.

eerder verschenen bij RTV Oost in de serie ‘een toekomst voor Marijn’: verhalen.rtvoost.nl/eentoekomstvoormarijn