De afgelopen weken was Marijn onrustiger dan anders. En ja, het is december, een maand waarin de feesten elkaar in snel tempo opvolgen. Daar heeft Marijn altijd moeite mee. Is hij net gewend dat Sinterklaas weer in het land is, staat de kerstboom alweer in huis. Maar toch was het dit keer anders. Hij wilde niet meer naar de bus en niet meer logeren. Als hij de logeertas zag staan, werd hij al boos. Als de bus voorreed, weigerde hij op te staan. Tenzij we de naam van zijn favoriete begeleider zeiden. Dan stond hij nog wel op. Maar als die op de groep was, kwam Marijn haast niet meer aan zijn activiteiten toe, omdat hij maar aandacht van de begeleider bleef vragen.

Wat was er met onze puber aan de hand? We zijn gelijk alert. Heeft hij ergens pijn? Zou er een epileptische aanval aan komen? Niets van dat leek aan de hand te zijn. We tastten compleet in het duister, maar zagen duidelijk de onrust in zijn ogen. Dus toch ook maar even de vraag uitgezet bij de dagopvang en het logeerhuis. Merkten zij iets aan Marijn? En konden zij bedenken waar dat aan lag? Al gauw vielen alle puzzelstukjes in elkaar: Marijn was het overzicht kwijt.

Veranderingen
Zowel op de dagopvang als in het logeerhuis waren de afgelopen tijd behoorlijk wat veranderingen achter elkaar geweest. Er waren kinderen weggegaan (waar Marijn soms al jaren mee in de groep zat), nieuwe kinderen erbij gekomen, begeleiders vertrokken of met vakantie en weer nieuwe gezichten erbij gekomen. Zelf zou ik al deze veranderingen al moeilijk bij kunnen houden. Bij Marijn kost dat nog meer moeite. Elke wijziging kost tijd om aan te wennen. Maar omdat alle wisselingen elkaar zo snel opvolgden, kreeg hij geen tijd om alles te verwerken. Ik snap wel dat hij dus liever thuis wilde blijven. Daar was alles gewoon hetzelfde.  

Toen helder was wat de oorzaak van zijn onrust was, wisten we ook gelijk wat ons te doen stond. We moesten Marijn helpen om meer dan normaal, elke dag helder te maken. Waar gaat hij heen en wat gaat hij doen. Samen met de dagopvang hebben we voor elke dag de hoofdactiviteit benoemd en de bijbehorende foto’s gekregen. En dat werkt. De foto’s zijn niet eens nodig, want Marijn snapt precies wat we bedoelen met zwemmen, paardrijden of gymmen. Dat helpt hem enorm. Daarnaast weten we nu precies welke begeleiders er op welke dag werken, dus dat gebruiken we ook nog om helder te maken wat Marijn kan verwachten.

Patronen
Binnen een paar dagen was er gelukkig verbetering te zien. Marijn gaat weer met plezier naar de dagopvang en ook in het logeren heeft hij weer zin. De wisselingen lijken een plek te krijgen en passen weer bij zijn vaste patronen. Dat geeft hem rust. Er hangt hem echter nog een belangrijke wijziging boven het hoofd en daarop kunnen we hem helaas niet voorbereiden: zijn favoriete begeleider gaat binnenkort volledig over naar een andere groep. Gelukkig hebben we in overleg het vertrek iets uit kunnen stellen, want Marijn zal hem ontzettend gaan missen. Tegelijkertijd beseffen we ook dat Marijn de begeleider inmiddels zodanig aan het claimen was, dat het ook goed is om wat los van hem te raken. Volgende week neemt hij afscheid. We laten het maar gebeuren en hopen dat het even duurt voordat hij beseft dat de begeleider echt niet meer op de groep komt. In de toekomst zullen dit soort wijzigingen nog wel vaker voor gaan komen.

eerder verschenen bij RTV Oost in de serie ‘een toekomst voor Marijn’: verhalen.rtvoost.nl/eentoekomstvoormarijn