Een nieuwe fase

De laatste tijd is Marijn aan het einde van de middag erg moe. Hij mag dan graag in zijn bed liggen en lekker met mij knuffelen. Zo ook gisteren. Hij trok zijn shirt, korte broek, sokken en schoenen uit, rende naar zijn bed en ging op zijn buik liggen. Hij deed zijn hemd vast omhoog. Een teken dat ik hem op zijn rug moet strelen. Langzaam zie je dan zijn ogen dichtzakken. Het is een heerlijk moment samen. Toch maakte het me verdrietig, want het enige wat ik kon denken was wie hem straks gaat strelen als hij niet meer thuis woont.

Inderdaad: Marijn gaat verhuizen! Het was een moeilijk besluit. Ook al hadden we de luxe dat we uit twee woonlocaties konden kiezen. De locatie in Zwolle, waar hij tijdelijk heeft gelogeerd, en de locatie in Assen. Bij beiden is er plek voor Marijn. En hoewel we er verstandelijk al snel over eens waren dat dit het juiste moment is om hem los te laten, viel dat emotioneel natuurlijk niet mee. We hebben echter de afgelopen maanden een ding geleerd en dat is hoe kwetsbaar we zijn. En met nog meerdere operaties voor de boeg, zal dat voorlopig nog wel even aanhouden.
Ondertussen zagen we Marijn ook ontzettend genieten in de tijdelijke woonlocatie in Zwolle, waardoor we ook beseften dat hij er misschien wel meer aan toe is dan dat we zelf willen toegeven. Marijn kan dat natuurlijk niet zelf aangeven. Verder merkten we, toen hij weer thuis was, dat hij een stukje zelfstandiger was geworden. Zoals ik vorige keer al schreef: een andere omgeving helpt hem kennelijk om nog wat stapjes in zijn ontwikkeling te zetten.

Moeilijk besluit
Het was moeilijk om te besluiten welke plek het beste bij Marijn past. De tijdelijke woonlocatie beviel erg goed en is lekker dichtbij. Het leek dan ook logisch om daarvoor te kiezen. Tijdens de evaluatiegesprekken met de persoonlijk ondersteuner en de gedragsdeskundige kwamen we tot de conclusie dat er nog wel flink wat uitdagingen zijn om de plek voor Marijn geschikt te maken als permanente woonplek. Hoewel we merkten dat ze echt hun best deden om oplossingen te bedenken, voelden we ook steeds de twijfel. Niet alleen bij ons, maar ook bij hun.

koekjes

Ondertussen zijn we opnieuw in Assen op bezoek geweest. Ditmaal keken we nog concreter naar de woning, de andere bewoners, de mogelijkheden voor Marijn en vuurden we opnieuw heel veel vragen op de zorgmanager af. En eerlijk is eerlijk: het voelde gelijk weer goed. Ze stonden niet voor niks al hoog op onze verlanglijst als ideale woonplek voor Marijn. Alleen blijft de afstand een dingetje, waardoor we nog even twijfelden. Het liefst heb je je kind natuurlijk zo dicht mogelijk bij huis. Maar aangezien dit een jeugd- en kindwoning is (tot ongeveer 23 jaar), kunnen we rustig met elkaar kijken welke volgende stap over een aantal jaar gezet moet worden en wat dan passend is. Hopelijk komt hij dan weer wat dichterbij wonen. Binnen twee weken waren we er dan ook uit: Marijn gaat naar Assen. Gelukkig mogen we er even de tijd voor nemen en verhuist hij pas begin oktober.

Ander ritme
Terwijl ik zo met Marijn in bed lig, kan ik alleen maar denken aan alles wat we straks gaan missen. Wat natuurlijk maar deels waar is, want het is de bedoeling dat Marijn regelmatig naar huis blijft komen. Het wordt alleen een ander ritme.
Gelukkig merkt Marijn niks van mijn emoties. Hij heeft inmiddels de dekens over ons heen getrokken en kruipt helemaal tegen mij aan. Ik moet hem stevig vasthouden en dan weet ik dat hij binnen een paar minuten in slaap valt. Normaal probeer ik dat te voorkomen, want anders is hij ’s ochtends heel vroeg wakker. Gistermiddag gunde ik onszelf dit moment. Het was heerlijk om hem lekker in mijn armen vast te houden. En met mijn gezicht in zijn haren kon ik mijn tranen even de vrije loop laten. Hij gaat het daar vast geweldig krijgen, daar ben ik van overtuigd. Maar diep van binnen blijft hij mijn kleine peuter waarvoor ik het liefste altijd zelf wil blijven zorgen.

 

One comment

  1. Wat fijn dat Assen zo goed voelt in in ieder geval tot 23 jaar 👍🏼 Heel veel succes aankomende tijd en straks met het verhuizen & uithuis gaan , ik volg jullie met alles . Jullie zijn al een aantal jaar verder , onze zoon is bijna 9 . Er zijn veel dingen gelijk x Esther &Djayden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *