Marijn houdt niet van bezoek. En al helemaal niet van vreemden. En zeker niet als ze onaangekondigd op de stoep staan rondom etenstijd. Zelfs bekenden mogen dan niet plotseling binnen komen. Het maakt hem boos. Waarschijnlijk doordat hij geen tijd heeft om deze plotselinge nieuwe prikkels te verwerken en hij daardoor het overzicht verliest.
Meestal leidt dat tot een woede-uitbarsting. Marijn slaat dan op zijn iPad, gooit met de deuren of de keukenlades en slaat tegen de stoelen of de open haard.  We wonen hier nu vijf jaar, maar inmiddels zijn er al twee deuren gesneuveld, zijn van ons servies allemaal stukjes afgebroken en heeft hij al zijn derde tablet.

Maar heel soms gaat het zomaar goed. Zoals afgelopen zondag.

De buurman kwam even iets terugbrengen en kwam precies onder etenstijd. Tot onze grote verbazing pakte Marijn een stoel en gebaarde dat hij moest gaan zitten. We konden zomaar even rustig praten en wat drinken. Even later kwam ook de buurvrouw met hun oudste zoon (4) erbij en ook dat was prima. Onze ogen vielen nog net niet uit onze kassen. Dit kennen we helemaal niet. Omdat we net gingen eten, vroegen we of ze mee wilden eten. Ja, van zulke momenten moet je gelijk gebruik maken toch? Ze vroegen of dat wel kon met Marijn. Normaal niet, maar dit keer durfden we het wel aan.

De buren haalden hun jongste telg uit bed (bijna 1) en dat was even spannend. Die was duidelijk net wakker en mopperde nog iets. Even zag je Marijn kijken. Zijn iPad ging al voorzichtig omhoog. Maar gelukkig kwam daar net zijn eten aan en was Marijn weer afgeleid. We hebben sinds kort ook een koptelefoon met zogenaamde ‘noise reduction’. Dat filtert al het achtergrondgeluid en dat scheelt enorm voor Marijn. Dus dat hielp duidelijk ook.

Uiteindelijk hebben we heel gezellig met z’n allen gegeten. Marijn had totaal geen oog voor het bezoek en ging lekker zijn eigen gang. Toen hij klaar was met eten, deed hij zijn koptelefoon af. Oei, nu wordt het spannend. We doorbreken tenslotte zijn gehele structuur. Wat zou hij willen? Marijn keek even de tafel rond en maakte het gebaar ‘spelen’. Een gebaar dat hij zelden maakt. En in dit geval doelde hij op zijn buurjongetje.
We keken gespannen naar hem, want de buurjongen had eigenlijk nog nooit eerder met Marijn gespeeld. Zou hij dat wel willen? En hoe leg je hem uit dat Marijn niet alles snapt? Hij is tenslotte ook nog jong. We besloten het gewoon te proberen.

Marijn pakte de buurjongen bij de hand en nam hem mee naar zijn slaapkamer. Ik legde uit dat Marijn verstoppertje spelen erg leuk vindt, maar dat Marijn niet zelf kan verstoppen. Ik liet de buurjongen een paar simpele en bekende verstopplekjes zien en liet ze vervolgens hun gang gaan. In het begin ging het helemaal goed. Maar al gauw probeerde de buurjongen zelf te tellen, zodat Marijn zich moest verstoppen. Het was schattig om te zien, maar dat begreep Marijn natuurlijk niet. Ik probeerde samen met Marijn te verstoppen. Maar hij maakte in zijn enthousiasme echter zoveel geluiden, dat we natuurlijk snel gevonden waren.

Het buurjongetje bedacht even later dat tikkertje ook wel leuk was. Hij liep naar Marijn en zei: ‘Tikkie, jij bent hem’ en rende weg. Marijn lag helemaal in een deuk. Maar had totaal geen idee wat de bedoeling was. Om te voorkomen dat het mis ging, riep ik ze even voor een lekker toetje. Daar smulden ze van en even later begonnen ze weer met verstoppertje spelen. Totdat het buurjongetje speelgoed op Marijn zijn kamer zag liggen en dat was natuurlijk ook erg interessant. Marijn had daar echter geen zin in (vindt al dat speelgoed maar niks). Terwijl het buurjongetje probeerde om een puzzeltje op te lossen, pakte Marijn hem bij de hand en trok hem weer mee. Maar nu had de buurjongen geen zin meer. Die puzzel was interessanter.

Een blik tussen Alco en mij was voldoende. Het was mooi geweest. We moesten Marijn uit de situatie halen om te voorkomen dat hij boos zou worden. Alco ging dus onopgemerkt met Marijn naar boven om rustig te gaan knuffelen. De buurjongen had het niet eens door. Maar wat hebben we genoten van dit unieke momentje dat spontaan bezoek goed gaat.

eerder verschenen bij RTV Oost in de serie ‘een toekomst voor Marijn’: verhalen.rtvoost.nl/eentoekomstvoormarijn