Marijn is stapel op zijn grote zus Esmee. En zij op hem. Al vindt ze hem soms vast ook lastig, want leven met een gehandicapte broer is niet altijd eenvoudig. Binnenkort zal ze daar zelf ook een paar keer over schrijven.

Toen Marijn net geboren was, vond Esmee het geweldig om mij te helpen bij de verzorging van Marijn. Samen in bad doen, helpen kleertjes uitzoeken, de fles geven en vooral veel knuffelen. Het zal de meeste ouders met kinderen niet onbekend in de oren klinken.

Op het moment dat steeds duidelijker werd dat Marijn zijn ontwikkeling niet verliep zoals verwacht, probeerde Esmee haar broertje op haar manier te helpen. Geduldig deed ze Marijn voor hoe het speelgoed werkte. Stiekem vond ze het babyspeelgoed natuurlijk gewoon nog erg leuk. Marijn keek meestal glimlachend toe en schaterde het uit als Esmee weer eens, in zijn ogen, raar deed.
Ondertussen werden Esmee en Marijn ouder en ging Esmee meer en meer met vriendinnetjes spelen. In eerste instantie mocht Marijn altijd meedoen. Zeker toen Esmee nog graag in het speelhuisje en in de zandbak speelde.  Marijn scharrelde rondom Esmee en haar vriendinnetjes. Ze hadden er geen last van en betrokken hem regelmatig bij hun spel. Vaak moesten ze ook lachen als Marijn bijvoorbeeld weer eens de emmer als hoed gebruikte in plaats van zand erin te doen.

Hoofd lievelingspop
Soms wilde Esmee liever zonder haar broertje spelen. Vooral toen hij steeds vaker haar speelgoed stuk maakte. Tekeningen scheurde hij doormidden, blokken torens gooide hij om en op een gegeven moment trok Marijn zelfs het hoofd van Esmee haar lievelingspop van het lijfje af. Voor ons als ouders was het zoeken naar een balans waarbij beide kinderen genoeg aandacht kregen. Het betekende voor Esmee dat ze regelmatig op haar kamer moest spelen, want dan zag Marijn haar niet.

Esmee heeft nog heel lang met haar broertje buiten in de tuin gespeeld. Vooral toen we een trampoline in de tuin kregen. Wat een lol hebben broer en zus daar samen op gehad. Ze waren er niet af te krijgen. Ook verstoppertje spelen werd een favoriet spel, waarbij Esmee zich elke keer verstopte en Marijn enthousiast ging zoeken. Zelf verstoppen snapte hij niet.

Eigen leven
Inmiddels is Esmee bijna 18 jaar en heeft ze haar eigen leven. Daar hoort het spelen met Marijn logischerwijs minder bij. Op zich lijkt Marijn daar geen moeite mee te hebben, want als je er niet bent, besta je voor Marijn ook niet. Maar dat hij Esmee mist, maakt hij vooral duidelijk op de spaarzame momenten dat ze samen thuis zijn. Dan wil hij graag alle aandacht van haar.
Het liefst gaat hij dan weer stoeien in bed of verstoppertje spelen. Want de spelletjes zijn in de loop der jaren voor Marijn niet veranderd. Voor Esmee natuurlijk wel. En het is best lastig om als puber zulke kinderachtige spelletjes te spelen. Gelukkig laat ze zich vaak overhalen door haar broertje. En zolang het niet te lang duurt, vindt ze het helemaal prima om met hem te spelen.

De laatste tijd, met al die vrije dagen, was Esmee wat meer thuis dan anders. En toen was er ook weer eens tijd voor een dolletje op de trampoline. Het was echt weer ouderwets. Marijn springt een beetje mee, maar hij vindt het nog mooier als Esmee springt en hij daardoor, liggend op de trampoline, opveert. Hij schatert het dan uit.

eerder verschenen bij RTV Oost in de serie ‘een toekomst voor Marijn’: verhalen.rtvoost.nl/eentoekomstvoormarijn