Kiekeboe

Af en toe zal zus Esmee een blog schrijven over haar kijk op het leven met Marijn. Hieronder is haar vijfde bijdrage te lezen.

Sinds ik op kamers woon, ben ik alleen thuis in het weekend. Marijn is dan meestal aan het logeren. Dit betekent dat wij elkaar nog maar weinig zien. Als Marijn mij dan ziet, wil hij ook graag aandacht van mij. Dat snap ik wel, maar ik heb niet altijd even veel zin. En dat vindt hij lastig te begrijpen. Dan wordt hij boos. Soms speel ik dan maar even met hem, ook al is het maar vijf minuutjes. Tegenwoordig heb ik ook trucjes ontwikkeld om er onderuit te komen en Marijn te snel af te zijn. Bijvoorbeeld door meteen na het eten naar boven te gaan. Als ik er niet ben of als Marijn mij niet ziet, is het minder lastig en komt het niet in zijn hoofd op om met mij te willen spelen.

Samen muziek maken

Vroeger was samen spelen een stuk makkelijker. Het begon ooit in de box. Natuurlijk was dat nog niet echt samen spelen, omdat we toen klein waren. We speelden ieder voor zich. Ik vond het altijd gezellig. Stiekem vond ik zijn speelgoed ook nog heel erg leuk om mee te spelen.

Favoriet spelletje
Toen we ouder werden, speelden we ook op andere manieren samen. Buiten op de trampoline of de schommel. En als dansfanaat wilde ik vroeger ook altijd dansen met Marijn. Oftewel: ik danste en Marijn deed een leuke imitatie en ging rondjes draaien op de muziek. Daarnaast is hij stapel op Remy, onze hond en die moet dan ook overal bij zijn. Bij elk spelletje wijst hij regelmatig naar de hond en dan moet ik Remy erbij roepen. Zoals bijvoorbeeld tijdens het stoeien in zijn bed. Een favoriet spelletje van Marijn. Ik verstop me dan bijvoorbeeld onder de dekens of probeer Marijn te kietelen. Hij probeert mij dan ook te pakken of krijgt de slappe lach en rent hard weg. En Remy staat kwispelend bij het bed te kijken.

Naast het donderjagen in zijn bed, heeft Marijn nog een lievelingsspelletje: verstoppertje. Ik zal even uitleggen hoe wij verstoppertje spelen, want dit gaat wel iets anders dan je misschien verwacht. Waar het eigenlijk op neer komt: ik ren onverwachts weg naar een andere kamer op de begane grond. Vervolgens verstop ik me achter de bank, deur, stoel, in de keuken, wc of een andere logische plek. Marijn komt meteen achter me aan, maar heeft meestal niet gezien waar ik mij verstopt heb. Hij gaat me dan zoeken. Om het leuk te maken voor Marijn verstop ik me natuurlijk niet altijd even goed, zodat hij meestal nog net kan zien waar ik zit. Hij vindt het echt geweldig als hij me vindt. En dan beginnen we weer opnieuw. Ik ren weg, hij ‘zoekt’ en dat dan zo’n twintig keer achter elkaar. Marijn krijgt hier geen genoeg van. Soms heeft hij ook niet door waar ik zit en dan laat ik hem schrikken. Op zulke momenten krijgt hij de slappe lach. Erg schattig.

Dollen met Marijn

Afbouwen
Een nadeel van spelen met Marijn, is dat hij van geen ophouden weet. Je moet het duidelijk aangeven en kan niet in een keer stoppen. “Nog vijf minuten” is een zin die ik vaak gebruik om aan te geven dat het bijna is afgelopen. Dit herhaal ik steeds en bouw af naar “nog 1 minuut”. Zo kan Marijn zich voorbereiden. Dan vindt hij het nog steeds niet leuk als ik stop, maar begrijpt hij het wel beter.
Is het lastig om met Marijn te spelen? Nee eigenlijk niet. Het kost wel veel energie, maar zolang je zelf gek genoeg doet (en daar ben ik volgens velen erg goed in), dan komt het helemaal goed. Er zit alleen een handleiding bij Marijn.

eerder verschenen bij RTV Oost in de serie ‘een toekomst voor Marijn’: verhalen.rtvoost.nl/eentoekomstvoormarijn

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *